Hier ben jij niet goed in

Hoe ik bot werd afgewezen en hoe het moederschap een bijna-struikelblok was voor een baan bij de VARA

In de jaren voor ik in 2005 bij DWDD aan de slag ging, werkte ik als freelance redacteur. Twee jaar maakte ik deel uit van de redactie van het AVRO programma ‘Andermans Veren’ van Kick van der Veer en Jacques Klöters. Het programma liep als een trein, de kijkcijfers waren goed en de mannen waren tevreden. Ik werkte met veel plezier in een klein, toegewijd team. Toch werden de regisseur en ik door het nieuwe hoofd Amusement de wacht aangezegd. De enige toelichting die hij mij gaf was: “Jij kunt beter iets anders gaan doen, hier ben jij niet goed in.” Het was een botte afwijzing waar ik niets van begreep. Een paar jaar later liep ik dezelfde man tegen het lijf bij de uitreiking van de Gouden Televizier-Ring, die we met DWDD hadden gewonnen. Ik begroette hem hartelijk, met de ring om mijn vinger.

Na mijn vertrek bij de AVRO solliciteerde ik bij De Mike & Thomas Show, een satirisch VARA-programma. Ik werd afgewezen omdat ik inmiddels te ervaren was, ze zochten een junior. Wel vroegen ze of ze mijn cv mochten bewaren. Nou verdwijn ik in een la en kom er nooit meer uit, dacht ik.

Toch belde enkele maanden later Ewart van der Horst. Hij was eindredacteur van een nieuwe dagelijkse talkshow van de VARA die binnen een paar weken van start zou gaan. Hij zocht nog een samensteller, iemand die de uitzending van de dag bepaalt. Ervaring met live televisie had ik niet, en ik was nooit eerder samensteller geweest. Ik begreep niet precies wat de functie inhield, maar zag wel de uitdaging en daarom blufte ik dat het wel kon.

Baan en kinderen

Vóór de definitieve aanstelling had ik nog een gesprek met Kathleen Warners, hoofd Amusement bij de VARA. Het was een goed gesprek, maar aan het eind vroeg ze of ik deze drukke baan wel met mijn gezin kon combineren, aangezien ik twee jonge kinderen had. Deze vraag had ik niet van een (werkende) vrouw verwacht. En al helemaal niet van iemand die bij een progressieve omroep werkt, een omroep die nota bene door een vrouw (Vera Keur) werd geleid. “Stel je die vraag ook aan mannen?”, vroeg ik perplex. Ze moest lachen en gaf me een handig mesje om artikelen mee uit kranten te snijden—kranten verschenen destijds alleen op papier. (Youtube werd dat jaar opgericht door twee nerds boven een pizzeria, Twitter zou een jaar later het licht zien en Mark Rutte was nog staatssecretaris in het kabinet Balkenende II).

De voorbereidingen voor het programma waren die zomer chaotisch verlopen. Pilots leverden weinig op, screentests met potentiële presentatoren waren niet overtuigend en er was al een eindredacteur gesneuveld. Zes weken voor de eerste uitzending werd Van der Horst aangesteld als nieuwe eindredacteur. De presentatie kwam in handen van Francisco van Jole—favoriet van directeur Vera Keur—en Matthijs van Nieuwkerk, een journalist die zijn sporen had verdiend bij Het Parool en later een korte periode Netcoördinator van Nederland 3 was geweest. Van Nieuwkerk had al wat presentatie-ervaring, maar was nog niet doorgebroken bij een groot publiek.

Vanaf het begin voelde ik dat ik me moest bewijzen. Het team had al een intensieve aanloop achter de rug en was hecht geworden in die periode. Ik kwam er als laatste bij, een week voor het programma van start ging, en had geen ervaring met de dynamiek van een liveprogramma. De eerste dagen keek ik vooral toe en probeerde te begrijpen hoe de redactievergaderingen verliepen en wat er van mij werd verwacht. Ik stelde veel vragen—soms misschien te basale—en had direct door dat snelheid en scherpte cruciaal waren.

In de laatste week voor de eerste uitzending draaiden we proefdagen, alsof het programma al live was. De spanning steeg. Op 10 oktober 2005, precies om 19.30 uur, floepte het rode lampje aan. Van Jole nam de uitzending voor zijn rekening. De eerste woorden werden gesproken en het programma ging van start. Vanaf dat moment was er geen ruimte meer om rustig na te denken.

Op de Gouden Ui van Van Jole en de reactie van Daan Schuurmans kom ik binnenkort terug.